Wygląd ręcznie zaprojektowanej kursywy jest zwykle całkiem odmienny od odpowiadającej jej odmiany prostej, co widać tu na przykładzie kroju ITC Galliard Roman i Italic.

ITC Avant Garde Gothic Medium Oblique jest pochyłą wersją odmiany prostej z minimalną ilością różnic projektowych.

Odmiany kursywiane i pochyle
Prawdziwa kursywa Italic (t.j. font specjalnie zaprojektowany, w odróżnieniu od komputerowo generowanego pochylenia) jest odmianą ukośną, zwykle utworzoną jako uzupełnienie odmiany prostej (tekstowej). Kursywa z reguły w znacznym stopniu różni się od swojego wyprostowanego kompana; może mieć odmiennie zaprojektowane szczegóły znaków, odmienne szerokości, często jej styl jest bardziej kaligraficzny.

Font pochyły Oblique (i znowu nie mylić z generowanym komputerowo) jest ukośną wersją jej prostego kompana ale z niewielką ilością zmian stylistycznych.
Zarówno odmiany kursywiane jak i pochyłe są używane dla wyróżnień w tekście napisanym odmianą prostą, z tym że fonty pochyłe są znacznie mniej kontrastowe. Fonty kursywiane - mówią cicho, fonty pochyłe - szepcą...

Odmiany kursywiane i pochyłe przyciągają uwagę nie wprowadzając dużych zmian w kolorystyce tekstu. Są doskonałe do subtelnego wyróżnienia słów lub fraz. Kursywa i pochylenie używane są również do składania tytułów książek, w filmach, gazetach i periodykach, a także wyrażeń obcojęzycznych. Dla maksymalnej czytelności, należy używać tej samej grubości stylu kursywianego i prostego (t.j. Book i Book Italic a nie Book i Medium Italic). Niemniej jednak, jeśli potrzebny jest radykalny kontrast to można spróbować przeskoczyć o dwie grubości pomiędzy stylem prostym a kursywianym.

Wybierając pogrubienie z rodziny fontów bogatej w style grubościowe trzeba się upewnić, że pogrubienie to jest wystarczające. Aby utworzyć mocny kontrast należy przeskoczyć o co najmniej jeden poziom grubości.

Używając odmian pogrubionych z kroju pisma mającego pełną gamę styli grubościowych należy stosować style różniące sie co najmniej o dwie grubości aby zagwarantować wystarczający kontrast. Zbyt mała różnica między grubościami może być mało efektywna a nawet może sprawiać wrażenie zaistnienia pomyłki.

To samo dotyczy pogrubień: należy wybierać grubszą wersję fontu z menu a nie z listwy ze stylami. Ten dodatkowy kłopot jest wart zachodu: podobnie jak w przypadku kursywy nie wszystkie fonty ze stylami pogrubionymi są połączone z ich cieńszymi kompanami w listwie styli; a nawet jeśli są połączone to domyślnie może to nie być grubość, której chcemy użyć. Jeżeli font nie jest połączony lub jeżeli nie ma prawdziwego stylu pogrubionego komputer sam „zaprojektuje” wersję pogrubioną - ubogą imitacje ręcznie zaprojektowanego stylu pogrubionego.

W komputerach typu PC odmiany pogrubione i kursywy są wybierane za pomocą styli. Zawsze trzeba zweryfikować czy w zestawie fontów w aplikacji mamy do czynienia z wersjami oddzielnie projektowanymi zainstalowanymi w systemie czy ze sztucznie generowanymi.