| |
|
|
|
Za blisko, za daleko, poprawnie. | Podczas składania tekstu prawie wszyscy z nas pamiętają o wyborze odpowiedniego fontu, stosowaniu odpowiedniej wielkości stopnia pisma, ustawieniu szerokości wiersza oraz odstępów między wierszami. Wielu z nas zwraca też uwagę na odstępy międzyliterowe i kerning, nawet jeśli nie jesteśmy ekspertami w tej dziedzinie.
Natomiast spacjowanie wyrazów - czyli odstępy między wyrazami - jest najbardziej zaniedbanym ze wszystkich parametrów typograficznych. Ten, zdający się być mało ważnym, detal, odgrywa ważną rolę w zachowywaniu szarości, koloru i czytelności składanego tekstu.
Właściwego spacjowania międzywyrazowego najczęściej nie zauważa się w ogóle.
Oczy po prostu gładko wodzą za tekstem. Tekst złożony zbyt gęsto sprawia, że oko ma trudności z rozpoznawaniem poszczególnych wyrazów w bloku tekstu, gdyż wyrazy wydają się wpadać na siebie. W przeciwnej sytuacji, gdy tekst złożony jest zbyt luźno, powstają nadmiarowe wolne przestrzenie białego miejsca czyniąc trudniejszym postrzeganie grup wyrazów.
Pomimomo faktu, że proces spacjowania wyrazów bardziej zależy od parametrów optycznych niż czysto matematycznych, pewne czynniki mają na niego wpływ. Optymalna wielkość odstępów międzywyrazowych będzie zależeć od szerokości składu (kolumny, strony), charakteru projektu fontu oraz zastosowanej wielkości stopnia pisma.
Oto parę ogólnych wskazówek:
- Szerokość
Ściągły krój pisma (condensed) wymaga mniej miejsca międzywyrazowego
niż krój szeroki (expanded).
- Charakterystyka projektu fontu
Krój pisma o charakterze „zamkniętym” potrzebuje mniejszych odstępów międzywyrazowych
niż krój o charakterze „otwartym”. Bierzemy tu pod uwagę kerning, tracking oraz geometrię budowy znaków.
- Rozmiar
Tekst złożony większym stopniem pisma wymaga mniejszych odstępów niż tekst złożony mniejszym stopniem pisma.
Wielkość spacji międzywyrazowych we właśnie wybranym w aplikacji foncie jest wartością predefiniowaną i jest różna dla różnych fontów. Wartość ta może być zmieniana w prawie wszystkich programach graficznych, często poprzez zmianę „optymalnego spacjowania (międzywyrazowego)” w preferencjach wyrównywania i przenoszenia wyrazów (hyphenation / justification). Jeśli nie korzystałeś nigdy z tych funkcji, może trzeba będzie ich poszukać, ale na pewno wysiłek ten się opłaci.
Autor oryginału: Ilene Strizver
|
|
