Krój FF Meta wymyślił w 1985 roku Erik Spikermann jako font do użycia w małych stopniach pisma. Zleceniodawcą była Deutsche Bundespost ale potem Erik Spikermann postanowił „uwolnić” projekt. Pomimo zakładanych zastosowań, FF Meta bardzo szybko stała się jednym z najbardziej popularnych krojów pism ery komputerów. Określano ją nawet jako „Helvetica lat 90-tych” - co niekoniecznie musiało być komplementem...

Krój ten stosowany jest bardzo często w prasie kolorowej, gdzie wykorzystywane są odmiany od „Normal” w małych rozmiarach do odmiany „Black” w przypadku dużych tytułów. Odmiany takie jak „Hairline”, „Thin” oraz „Light” zostały dodane do kolekcji w 2003 roku, natomiast odmiana „Black Condensed" powstała na specjalne zamówienie jednego z wydawnictw. Niestety wydawnictwo po paru numerach wstrzymało druk czasopisma ale font przeżył... Odmiana ta stała się krojem bazowym dla całej rodziny „Condensed”, którą zdygitalizował Ole SchAfer. Jako, że tytuły przede wszystkim mają być grube, rodzina FF Meta Condensed posiada o jedną więcej odmian w porównaniu do FF Meta, mianowicie: „Extra Bold Condensed". Można ją umiejscowić między odmianami „Bold” i „Black”.

Rodzina FF Meta Condensed we wszystkich wersjach posiada dwa zestawy cyfr: liniowe i nautyczne (w tym cyfry liniowe z kerningiem), ułamki, ligatury oraz bardzo popularne „Meta” strzałki.

Normalna rodzina FF Meta oryginalnie oszczędza już 12% miejsca w porównaniu ze zwykłymi fontami bezszeryfowymi, natomiast FF Meta Condensed dodaje kolejne 12% skondensowania nie będąc 24% miniej czytelną.

W 1993 roku dodano nowe odmiany i wtedy to też powstało nazewnictwo FF Meta Plus. Tak więc rodzina bezszeryfowych fontów FF Meta posiadała już 18 odmian.

Pozostałe rodziny: FF Meta Condensed oraz FF Meta Correspondence zyskały poularność w dużo mniejszym stopniu.

Po 2001 roku zostało usunięte z nazwy słowo Plus, lecz „nowa” rodzina posiadała tę samą funkcjonalność i była jej jedynym następcą. Obecnie nie istnieją w ofercie w żadnym miejscu na świecie fonty stosujące poprzednie nazewnictwo FF Meta Plus, chociaż zapytania bazujące np. na starych wzorach identyfikacji firm wciąż się pojawiają.

Fonty z rodziny FF Meta dostępne są w sprzedaży w pakietach (np. FF Meta 1, FF Meta 2, FF Meta 3) lub na sztuki (np. FF Meta Bold). Przed upowszechnieniem się formatu zapisu fontów OpenType fonty były dostarczane w poprzednich formatach PostScript i TrueType oddzielnie na komputery PC i Macintosh. Z powodu ograniczeń ilości znaków w plikach, fonty dostępne były albo w kodowaniu zachodnim (bez polskich znaków) albo w kodowaniu CE (Central European).

Dodatkowem parametrem charaktaryzyjącym omawiane fonty były różnice w cyfrach. Odmiany podstawowe posiadały cyfry „skaczące”, tzw. nautyczne (które nb. są wciąż podstawowym zestawem w obecnych wersjach OpenType), natomiast cyfry stojące na jednej linii zawarte były w odmianach posiadające dopisek LF (ang. lining figures).

Fonty mogły również posiadać wersję Expert zawierającą znaki dodatkowe, jak poniżej:

Mnogość odmian i podobne nazewnictwo powodowały wiele nieporozumień przy podawaniu wyłącznie nazwy np. "FF Meta Bold", która mogła oznaczać albo jedną odmianę albo całą podgrupę takich odmian jak Bold, Bold LF, Bold Caps, Bold Expert, Bold Italic etc.

Wszystkie te problemy odeszły w zapomnienie wraz z konwersją poprzednich formatów do formatu OpenType.
Obecnie oferta fontów nazwana FF Meta Pro obejmuje poniższe odmiany.

Dodadkowo, dzięku ogromnej pojemności formatu OpenType, stało się możliwe, aby umieścić wszystkie dodatkowe znaki i symbole w jednym pliku. Znaki te dostępne są w programach oferującym dostęp do tzw. OpenType features, czyli zaawansowanych funkcji typograficznych.
Poniżej przedstawiona lista opcji jest imponująca.